Ducktales Remastered Hands on

Πόσοι θυμάστε τις Παπιοπεριπέτειες; Εκείνη την καταπληκτική σειρά κινουμένων σχεδίων που είχε το Mega στις αρχές της δεκαετίας του '90, λίγο πριν το Disney Club; Λίγα πράγματα με έχουν “χαράξει” τόσο όσο αυτή η σειρά, τα κόμιξ του Carl Barks και του Don Rosa, και αυτός ο αιωνόβιος τσιφούτης πάπιος ονόματι Scrooge McDuck. To δε Ducktales, το παιχνίδι της σειράς, ήταν ένα από τα καλύτερα του NES και χάρισε άπειρες στιγμές παιδικής ευτυχίας σε όσους σήμερα γυροφέρνουν την ηλικία των 30. Πάνω από 20 χρόνια μετά, η WayForward και η Capcom μας δίνουν το remake του παιχνιδιού, ονόματι Ducktales Remastered, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.

Η ιστορία έχει ως εξής: αναλαμβάνετε το ρόλο του Scrooge McDuck, ο οποίος όπως ήδη ξέρετε είναι ο πιο πλούσιος και τσιφούτης πάπιος που έχει υπάρξει ποτέ, και ταξιδεύει στον κόσμο αναζητώντας τους μεγαλύτερους θησαυρούς. Μόνο που σε αυτήν την έκδοση, πριν ξεκινήσει ο Scrooge για την αναζήτησή τους, πιάνει τους πανούργους Μουργόλυκους στο θησαυροφυλάκιό του να προσπαθούν να αποσπάσουν έναν χάρτη που έχει πολλαπλούς θησαυρούς. Κάτι σαν πολυκατάστημα για treasure hunters.

Το πρόβλημα και ταυτόχρονα το ωραίο στο Ducktales Remastered είναι ότι όλα έχουν μια εξήγηση, σε αντίθεση με το αρχικό παιχνίδι. Μαθαίνετε διάφορα πράγματα. Όπως για παράδειγμα το πώς ο Scrooge αναπνέει στο φεγγάρι, τί ξεκίνησε την όλη αποστολή (οι Μουργόλυκοι προσπαθούσαν να κλέψουν τον χάρτη) και άλλα τέτοια νόστιμα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι cutscenes είναι υπερβολικά συχνές και αρκετά μεγάλες, χαλώντας την ροή του παιχνιδιού. Παρόλο που μπορείτε να αποφύγετε το μπλα-μπλα, εμφανίζεται ξανά αν χάσετε κάποια ζωή ή βρεθείτε σε game over. Απο την άλλη δεν μπορεί να αντισταθεί κανείς στο υπέροχο animation των χαρακτήρων και στις αυθεντικές φωνές του παλιού καλού σόου. Ειδικά ο 94χρόνος Alan Young στο ρόλο του Scrooge δίνει ρέστα στις ατάκες, αν και φαίνεται ότι τον έχουν πάρει τα χρόνια για τα καλά.

Οι πίστες του παλιού Ducktales επιστρέφουν αυτούσιες στο Remastered. Ταξιδεύετε στον Αμαζόνιο, στα ορυχεία του Scrooge στην Αφρική, στο κάστρο του Count Dracula Duck στην Τρανσυλβάνια, στα απόκρημνα Ιμαλάια, και βέβαια φτάνετε μέχρι το φεγγάρι. Πάντα κάνοντας άφθονο platforming και χτυπώντας τους πάντες με το θαυματουργό σας μπαστούνι που λειτουργεί και ως pogo stick. Οι πίστες έχουν αρκετές ομοιότητες με τις πίστες του NES. Για την ακρίβεια, ο σχεδιασμός τους είναι ακριβώς ίδιος, με διάφορες προσθήκες όπως έξτρα αντικείμενα, διάδρομοι και έξτρα σκαλοπάτια σε μερικά σημεία, για να εξισορροπηθεί η δυσκολία. Η μόνη σημαντική διαφορά είναι ότι υπάρχουν δύο ολοκαίνουριες πίστες, μία στην αρχή που διαδραματίζεται στο θησαυροφυλάκιο του Scrooge και μια στο τέλος που είναι και το νέο φινάλε του παιχνιδιού. Οι αρχηγοί κάθε επιπέδου έχουν αλλάξει αρκετά, ώστε να είναι πολύ πιο ζωντανές οι μάχες. Για παράδειγμα στον Αμαζόνιο, το κεφάλι που πολεμούσατε στο αρχικό παιχνίδι επιστρέφει, αλλά αυτή τη φορά δεν χοροπηδάει μοναχό του στην οθόνη έτοιμο να το χτυπήσετε με το μπαστούνι σας, αλλά ολόκληρο το δωμάτιο ζωντανεύει μαζί του και είναι έτοιμο να τσουρομαδίσει τα φτερά της ουράς σας.

Όπως ανέφερα παραπάνω, στο Ducktales Remastered έχει γίνει δουλειά ώστε να εξομαλυνθεί η δυσκολία. Πλέον στο normal το παιχνίδι είναι λιγότερο αμείλικτο από το αρχικό, αλλά παρόλα αυτά θα χάσετε αρκετές φορές εξαιτίας του περίεργου platforming. Επιπλέον, το μπαστούνι που κάποτε λειτουργούσε με το άλμα και το κάτω στο d-pad, μπορείτε να το ενεργοποιήσετε πιο απλά με το πάτημα ενός κουμπιού. Αν είστε όμως από τους παλιούς, μπορείτε πάντα να επιλέξετε την παλιά, δύσκολη ρύθμιση. Η επίθεση με το μπαστούνι έχει ένα βασικό πρόβλημα. Πολλές φορές τείνει να μην ανταποκρίνεται γρήγορα όταν τη χρειάζεστε περισσότερο. Είναι σίγουρα ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζετε με το που ξεκινάτε το παιχνίδι, αλλά επειδή θα μπορούσε να διορθωθεί με patch και συνηθίζεται μετά από λίγο, δεν αποτελεί παράγοντα για να σας εμποδίσει να χαρείτε τον τίτλο.

Ας περάσουμε όμως στον τεχνικό τομέα, όπου το Ducktales Remastered δίνει ρέστα. Το παιχνίδι είναι πανέμορφο. Οι χαρακτήρες είναι 2D, ζωγραφισμένοι στο χέρι με animation που αγγίζει την τελειότητα. Τα σκηνικά και τα υπόλοιπα μέρη των πιστών είναι κυρίως 3D, αλλά υπάρχουν και πολλά 2D στοιχεία όπως στον Αμαζόνιο που χρησιμοποιούνται δισδιάστατες ζωγραφιές συνδυασμένες έτσι ώστε να δημιουργούν στρώσεις και να δίνουν την ψευδαίσθηση του βάθους (αυτό το λέγαμε parallax scrolling στην εποχή των 16-bit, αγαπητοί, αλλά άντε να εξηγήσεις τον όρο εν έτει 2013). Η προσοχή στην λεπτομέρεια κάνει τον τίτλο να δείχνει και να κινείται σχεδόν μαγικά. Όλα τα σκηνικά έχουν κάποιο animation από πίσω, οι εχθροί και οι χαρακτήρες κινούνται συνέχεια, τα χρώματα είναι λαμπερά και όμορφα.

Το οπτικοακουστικό σύνολο ολοκληρώνεται αρμονικά με την μουσική και τον ήχο που είναι απλά αποθέωση. Όλη η μουσική του αρχικού τίτλου έχει αναλυθεί με προσοχή και πλέον έχει νέα ζωή, χωρίς να αλλάζουν οι αναγνωρίσιμες μελωδίες που εδώ και δεκαετίες έχουν έχουν μείνει χαραγμένες στο μυαλό εκατομμυρίων gamers. Αφού ολοκληρώσετε το παιχνίδι, σας δίνεται η δυνατότητα να ακούσετε τα παλιά μουσικά θέματα, ενώ στις δύο νέες πίστες έχει γίνει μεταφορά της μουσικής σε 8-bit! Τα ηχητικά εφέ έχουν περάσει και αυτά από επεξεργασία και πλέον, ενώ παραμένουν αναγνωρίσιμα (θα ήταν έγκλημα να τα άλλαζαν), έχουν μια παραπανίσια βαρύτητα. Τέλος, οι φωνές, ακόμα και ως προσθήκη τελευταίας στιγμής, δίνουν ρέστα. Ακούμε για τελευταία φορά τη φωνή του Alan Young, αφού βρίσκεται σε προχωρημένα γηρατειά, ενώ όλο το αρχικό καστ της σειράς (που ζει ακόμα) φαίνεται να διασκεδάζει το γεγονός ότι επιστρέφει για να ενσαρκώσει τους χαρακτήρες των θρυλικών παπιοπεριπετειών. Οι ατάκες βέβαια είναι απίθανες και τα αστεία πανέξυπνα όπως παλιά. Ίσως και εξυπνότερα από τη σειρά, ειδικά στις συζητήσεις μεταξύ Scrooge και Launchpad.

Εν τέλει, το Ducktales Remastered, παρά τα όποια προβλήματά του, είναι ένα καλό παιχνίδι, ποτισμένο με την νοσταλγία μιας άλλης εποχής. Αντί για ένα απλό HD remake σε στιλ Sonic CD (το οποίο πάντως ήταν καταπληκτικό), έχουμε ένα παιχνίδι που φέρει το διακριτικό "retro plus", δηλαδή καταφέρνει να είναι καλύτερο από το αρχικό. Αν αγαπάτε τον Scrooge και τις περιπέτειές του και έχετε μεγαλώσει με τα κλασικά παιχνίδια της Disney, αγοράζετε χωρίς σκέψη.

• Τρομερό animation, πανέμορφα γραφικά
• Επιστρέφουν οι αρχικοί ηθοποιοί, συμπεριλαμβανομένου και του 94χρόνου Alan Young ως Scroodge
• Καλοδεχούμενες αλλαγές στη δυσκολία
• Μουσική αποθέωση

• Μεγάλες cutscenes που διακόπτουν συχνά το παιχνίδι
• Η επίθεση με το μπαστούνι έχει μικροπροβλήματα

πηγή: game20.gr

Posted in: Games