6:34 μ.μ.
Unknown
Άνθρωπος-Νυχτερίδα. Σκοτεινός Ιππότης. Σταυροφόρος με κάπα. Φτερωτός εκδικητής. Ανεξαρτήτως προσωνυμίου, ο Batman ανέκαθεν «αιχμαλώτιζε» το κοινό με την αινιγματική του προσωπικότητα και την επιβλητική του παρουσία, καθιστώντας τον έναν εμβληματικό ήρωα για πολλές γενιές. Τα τελευταία χρόνια η παρουσία του στο gaming έχει εδραιωθεί με την σειρά Arkham και την βοήθεια της Rocksteady Studios, δημιουργώντας τη δική της σχολή και δίνοντας στον Άνθρωπο-Νυχτερίδα τη θέση που του αξίζει σε ένα χώρο που είχε αδιαμφισβήτητα πολλά να κερδίσει από μια τέτοια παρουσία. Μετά από δύο τίτλους, η Rocksteady παραδίδει τη σκυτάλη στηνWB Montreal, μια ομάδα μέχρι πρότινος γνωστή για την μεταφορά του Arkham City στο Wii U. Θα καταφέρει άραγε ο Σκοτεινός Ιππότης να κάνει αυτή τη μετάβαση αλώβητος; Ή μήπως το Gotham City αποδεικνύεται αφιλόξενο ακόμα και για κάποιον σαν τον Bruce Wayne;
Batman: Arkham Origins λοιπόν, και όπως ο τίτλος υποδηλώνει έχουμε να κάνουμε με ένα prequelτης σειράς, με τον Άνθρωπο-Νυχτερίδα να έχει κάνει το ντεμπούτο του εδώ και μόλις δύο χρόνια. Οι πολίτες του Gotham City κατά κύριο λόγο αγνοούν την ύπαρξη του Σκοτεινού Ιππότη, ενώ όσοι γνωρίζουν τον αντιμετωπίζουν είτε σαν έναν αστικό μύθο, είτε σαν έναν κοινό εγκληματία, συγκαταλέγοντάς τον στην ήδη… πλούσια λίστα της πόλης. Φυσικά, σε μια πόλη σαν το Gotham το έγκλημα δε ξεκουράζεται ποτέ, έτσι ο Bruce Wayne δε θα μπορέσει να απολαύσει το δείπνο της Παραμονής των Χριστουγέννων, αφού μια εξέγερση ξεσπά στο σωφρονιστικό ίδρυμα Blackgate και o Batman δεν γίνεται να απουσιάζει. Γρήγορα ο ήρωας αντιλαμβάνεται πως πίσω από αυτή την εξέγερση βρίσκεται ο Roman Sionis, ή αλλιώς Black Mask, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει πως ο πανούργος εγκληματίας έχει επικηρύξει τον Batman για το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό τον $50 εκατομμυρίων, προσκαλώντας οκτώ παγκοσμίου φήμης εκτελεστές για τη δουλειά. Όπως φαίνεται το ρεβεγιόν θα πρέπει να αναβληθεί στην έπαυλη Wayne, αφού μεταξύ άλλων ο Bane με τον Deathstroke φρόντισαν να «γεμίσουν» τη λίστα των καλεσμένων.
Σε αυτή τη δυσοίωνη βραδιά είναι που ο Σκοτεινός Ιππότης θα κάνει και πολλές νέες γνωριμίες, μεταξύ άλλων του Jim Gordon και της κόρης του Barbara, καθώς και μιας… ιδιαίτερης προσωπικότητας που θα αποδειχθεί εν καιρώ η Νέμεση του τιμωρού της νύχτας. Με αυτόν τον τρόπο το Gotham City ανοίγει τις πύλες του για πρώτη φορά στη σειρά Arkham, αν και όσοι έζησαν της περιπέτειες του Batman στο Arkham City πολύ γρήγορα θα αισθανθούν ιδιαίτερα οικεία με το περιβάλλον. Σε ένα βαθμό αυτό συμβαίνει γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του βόρειου μέρους του χάρτη έχει ανακυκλωθεί από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς. Επίσης, όπως και το Arkham City, το Gotham αποδεικνύεται ιδιαίτερα… κενό, ιδίως για μια βραδιά όπως η Παραμονή Χριστουγέννων. Ο τίτλος φροντίζει να δώσει την απαραίτητη δικαιολογία, παρόλα εξακολουθεί να καθιστά το Gotham μια πόλη στην οποία δεν υπάρχει ούτε ένα κινούμενο όχημα, με τους δρόμους της να γεμίζουν αποκλειστικά κακοποιοί ή αστυνομικοί που δεν έχουν τις φιλικότερες των προθέσεων. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι παίκτες δε θα βρουν πολλά πράγματα να κάνουν στους δρόμους (και τις στέγες) του Gotham. Κάθε άλλο.
Στις περίπου 8 ώρες που διαρκεί το main story, το pacing της δράσης και ο τρόπος που εκτυλίσσεται η πλοκή διατηρούν το ενδιαφέρον ψηλά, στήνοντας ταυτόχρονα τη σκηνή για ορισμένες από τις πιο εντυπωσιακές και «έξυπνες» σκηνές της σειράς. Η δομή των αποστολών θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ περισσότερο, βέβαια, αφού το ζητούμενο σπάνια ξεφεύγει από την μετάβασή μας σε έναν προορισμό, την εξόντωση των αντιπάλων και την καταστροφή/αλληλεπίδραση με ένα αντικείμενο. Από την άλλη βέβαια, η κεντρική ιστορία αποτελεί μόνο ένα κομμάτι της περιήγησης στο Gotham City, αφού η πόλη είναι κυριολεκτικά γεμάτη από τυχαίες εγκληματικές συμπλοκές, challenges και side-missions. Ο Riddler φυσικά δηλώνει και εδώ το παρόν, πάντα προσφέροντας στους παίκτες μια πρόκληση με τα data-packs αλλά και τους αναμεταδότες που έχει θέσει υπό τον έλεγχό του, επιτρέποντας την γρήγορη μετάβαση στις περιοχές με το Batwing, όταν αυτοί τελικά τεθούν εκτός λειτουργίας.
Η περιήγηση στους δρόμους και τις στέγες γίνεται ακόμα πιο ευχάριστη με τους μηχανισμούς κίνησης που χαρίζουν αμεσότητα στις κινήσεις του Batman και επιτρέπουν τη γρήγορη αλλαγή κατεύθυνσης, αν και σε αρκετά σημεία για κάποιο λόγο η χρήση του grapnel boost είναι αδύνατη, οδηγώντας σε μια απότομη παύση της «πτήσης» του Σκοτεινού Ιππότη στον ουρανό του Gotham. Όταν έρθει η ώρα της δράσης τα χαμόγελα επιστρέφουν, αφού το Arkham Origins χρησιμοποιεί το σύστημα μάχης του προκατόχου του, με τη ρευστότητα των κινήσεων και την γρήγορη αλλαγή στόχων, αποφυγή και απόκρουση να συνθέτουν μια περίτεχνη… χορογραφία, δίνοντας στις μάχες την ίδια απολαυστική αίσθηση που έχουμε συνηθίσει. Οι δύο νέοι τύποι εχθρών φροντίζουν να επιβάλλουν διαρκείς εναλλαγές στη στρατηγική των παικτών, αν και η ομάδα ανάπτυξης σε πολλά σημεία διάλεξε να ανεβάσει τον βαθμό δυσκολίας με το να αυξάνει τον αριθμό των αντιπάλων στις μάχες. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως το σύστημα παύει να είναι το ίδιο διασκεδαστικό και ικανοποιητικό, αλλά από ένα σημείο και μετά, όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις πάνω από 15 άτομα την ίδια στιγμή σε διαδοχικές μάχες, ίσως η όλη διαδικασία μετατρέπεται σε μια μηχανική εκτέλεση κινήσεων, χάνοντας ένα κομμάτι της «αίγλης» της.
Ευχάριστο διάλειμμα από τη δράση αποτελούν τα -πάντα απολαυστικά- sessions στα οποία ο Batman καλείται να εξασκήσει τις ικανότητές του στην εξιχνίαση φόνων με το ανανεωμένο Detective Mode. Χωρίς να προσφέρει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από τους προκατόχους του, το Arkham Origins δίνει στον Batman την ικανότητα να κάνει μια εικονική αναπαράσταση του κάθε φόνου, με την δυνατότητα forward/rewind. Με αυτόν τον τρόπο οι παίκτες μπορούν να έχουν μια πληρέστερη εικόνα το τι καλούνται να εξιχνιάσουν, αλλά και να ανακαλύψουν στοιχεία ζωτικής σημασίας που ρίχνουν φως στην εκάστοτε υπόθεση. Φυσικά, η βοήθεια που δίνεται είναι υπερ-αρκετή και τις περισσότερες φορές το κάθε στοιχείο είναι παραπάνω από εμφανές, παρόλα αυτά είναι μια ευχάριστη παύση από την δράση, ακόμα και αν δεν αξιοποιείται στον βαθμό που θα μπορούσε. Με 8 κυνηγούς αποφασισμένους για την εξόντωση του πρωταγωνιστή, από τον τίτλο δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν και τα boss-fights. Με μια εξαίρεση, αποτελούνται από ιδιαίτερα απολαυστικές μάχες που θέτουν τον Batman αντιμέτωπο με εχθρούς όπως ο Bane και o Deathstroke, με μοναδικάanimations και εντυπωσιακές σκηνές, αν και αρκετές φορές κινούνται αρκετά κοντά στα όρια τουQTE. Βέβαια, η χρήση συγκεκριμένων εντολών σε συγκεκριμένες στιγμές δεν είναι κάτι καινούριο για τη σειρά και το αποτέλεσμα δικαιολογεί σε κάθε περίπτωση τις επιλογές της ομάδας ανάπτυξης. Για μια τόσο δύσκολη νύχτα, ο Batman θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος και μέσα από το σύστημα XP, με κάθε μάχη θα κερδίζει πόντους με τους οποίους θα μπορεί να αναβαθμίσει τον εξοπλισμό, αλλά και να εμπλουτίζει το ρεπερτόριο των κινήσεών του.
Η αλήθεια είναι πως το tech tree αποτελεί ένα από τα πιο αδύναμα σημεία του τίτλου, αφού ο Batman είναι εξ’ αρχής επαρκώς εξοπλισμένος, ενώ οι πιο ενδιαφέρουσες αναβαθμίσεις μπορούν να αποκτηθούν μόνο μέσα από την πρόοδο στο main story. Οι περισσότερες επιλογές στη διάθεση των παικτών, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δε προσφέρουν κάποιο ουσιαστικό ή σημαντικό πλεονέκτημα στις ικανότητες του χαρακτήρα, καθιστώντας το leveling up μια σχετικά αδιάφορη διαδικασία από ένα σημείο και μετά. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως για πρώτη φορά στην σειρά οι παίκτες μπορούν να επισκεφτούν το Bat Cave και να εξασκήσουν τις ικανότητές τους μέσα από τα πολυάριθμαCombat Challenges.
Όσοι φτάσουν μέχρι το τέλος της περιπέτειας του Σκοτεινού Ιππότη, αποκαλύπτοντας τα πολυάριθμα μυστικά του Gotham City, ή έστω θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα, ο τίτλος προσφέρει το “Invisible Predator Online”. Η παράδοση θέλει τη προσθήκη multiplayer σε τίτλους καθαρά προσανατολισμένους στο single να είναι περιττή, και δυστυχώς το Arkham Origins την επαληθεύει. Εδώ λοιπόν οι παίκτες χωρίζονται σε δύο ομάδες των τριών, με άλλους δύο παίκτες να αναλαμβάνουν τον ρόλο των Batman και Robin (χωρίς ο δεύτερος να εμφανίζεται στο single-player). Η κάθε ομάδα προσπαθεί να επιβληθεί μέσω τον kills ή την κατάληψη των σημείων ελέγχου, ενώ οι δύο “predators” προσπαθούν να γεμίσουν μια ειδική μπάρα σκοτώνοντας μέλη όποιας εκ των δύο ομάδων, χωρίς να γίνονται αντιληπτοί.
Πολύ γρήγορα γίνεται προφανές πως σε έναν τίτλο ο οποίος έχει σχεδιαστεί με κύριο (και μοναδικό) άξονα την melee μάχη, ένα online κομμάτι το οποίο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο shooting δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις - και πράγματι αυτό ισχύει εν προκειμένω. Ο χειρισμός των όπλων είναι άβολος και χωρίς την απαραίτητη ακρίβεια και αμεσότητα, ενώ οι “predators” είναι υπερβολικά αδύναμοι για να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά. Μια καλή ιδέα είναι η δυνατότητα σε δύο παίκτες να αναλάβουν τον έλεγχο του Joker και το Bane σε κάποιο σημείο της μάχης, με τις μοναδικές ικανότητες που ο κάθε “supervillain” προσφέρει. Τέλος, με μόνο τέσσερις χάρτες στη διάθεση των παικτών και ένα gameplay που δεν μπορεί να υποστηρίξει τη δράση, το multiplayer του Arkham Origins γρήγορα θα αγνοηθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών. Το Gotham City δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα να ζηλέψει το Arkham Asylum ή το Arkham City, με λεπτομέρεια και ποικιλία στο περιβάλλον, μένοντας ταυτόχρονα πιστό στο σκοτεινό χαρακτήρα της πόλης που όλοι γνωρίσαμε. Η νύχτα της Παραμονής Χριστουγέννων συνοδεύεται από χιονόπτωση, η οποία συμβάλλει με τη σειρά της στη δημιουργία της ατμόσφαιρας, ενώ οι εσωτερικοί χώροι είναι εξίσου λεπτομερείς και καλοσχεδιασμένοι.
Στο PlayStation 3, όπου και έγινε η δοκιμή, σε αρκετά σημεία υπήρξαν frame drops, χωρίς να παρατηρηθούν όμως άλλα σημαντικά προβλήματα. Από ηχητικής πλευράς ο τίτλος τα καταφέρνει εξίσου καλά, με τις σκοτεινές συνθέσεις του Christopher Drake να δένουν απόλυτα με την ατμόσφαιρα και τις ερμηνείες των χαρακτήρων να είναι σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα. O Roger Craig Smith ταιριάζει απόλυτα στις απαιτήσεις του ρόλου του Batman, ενώ ο Troy Baker δεν απογοητεύει στιγμή στο ρόλο του Joker, αντικαθιστώντας επάξια τον Mark Hamill. Όταν ένας τίτλος που έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του κοινού «αλλάζει χέρια» και μάλιστα για τη δημιουργία ενός prequel, είναι λογικό να τραβήξει τη προσοχή του κοινού - και όχι μόνο καλοπροαίρετα. O Σκοτεινός Ιππότης φαίνεται να ανταπεξέρχεται στη πρόκληση, χωρίς όμως να βγαίνει «αλώβητος» από τη μετάβαση αυτή. Η WB Montreal καταφέρνει να παραδώσει έναν τίτλο που παραμένει πιστός σε αυτό που καθιέρωσε τη σειρά, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει μια ιστορία που καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον ψηλά, ακόμα και αν έχουμε να κάνουμε με ένα prequel - ένα διόλου ευκαταφρόνητο εγχείρημα. Ο Batman που μας παρουσιάζεται στο Arkham Origins δεν είναι αυτός που έχουμε συνηθίσει, αλλά ένας παρορμητικός, περιφρονητικός αντι-ήρωας που δε κρύβει την οργή του, ο οποίος περνάει μέσα από μια μετάβαση, «ωριμάζοντας» στην προσωπικότητα που όλοι γνωρίζουμε.
Από την άλλη όμως δεν παύει να είναι… προβλέψιμο, τιμώντας τους μηχανισμούς που το ανέδειξαν αλλά χωρίς να κάνει αυτό το κάτι παραπάνω. Με όλα τα θετικά στοιχεία που έχει «κληρονομήσει» από τους προκατόχους του, δεν καταφέρνει να διώξει από πάνω του την αίσθηση ότι όλα έχουν ξαναγίνει. Το multiplayer είναι μάλλον μια περιττή προσθήκη, η οποία εν τέλει δεν έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στον τίτλο, τουλάχιστον στην μορφή αυτή. Η ομάδα της WB Montreal δίνει την εντύπωση πως είτε βρισκόταν κάτω από αυστηρή επίβλεψη, είτε δεν ήθελε να «πειράξει» την επιτυχημένη συνταγή της Rocksteady. Δεν παύει όμως να είναι ένας απολαυστικός τίτλος, ο οποίος δε θα απογοητεύσει κανέναν από τους θαυμαστές του Σκοτεινού Ιππότη. Απλά, δεν είναι η ίδια εμπειρία με τους προκατόχους του. Τα πρώτα δείγματα γραφής από την WB Montreal είναι σίγουρα θετικά. Τι μπορεί να μας επιφυλάσσει στο μέλλον; Riddle me this
Κωνσταντίνος Καλκάνης by enternity.gr
Batman: Arkham Origins λοιπόν, και όπως ο τίτλος υποδηλώνει έχουμε να κάνουμε με ένα prequelτης σειράς, με τον Άνθρωπο-Νυχτερίδα να έχει κάνει το ντεμπούτο του εδώ και μόλις δύο χρόνια. Οι πολίτες του Gotham City κατά κύριο λόγο αγνοούν την ύπαρξη του Σκοτεινού Ιππότη, ενώ όσοι γνωρίζουν τον αντιμετωπίζουν είτε σαν έναν αστικό μύθο, είτε σαν έναν κοινό εγκληματία, συγκαταλέγοντάς τον στην ήδη… πλούσια λίστα της πόλης. Φυσικά, σε μια πόλη σαν το Gotham το έγκλημα δε ξεκουράζεται ποτέ, έτσι ο Bruce Wayne δε θα μπορέσει να απολαύσει το δείπνο της Παραμονής των Χριστουγέννων, αφού μια εξέγερση ξεσπά στο σωφρονιστικό ίδρυμα Blackgate και o Batman δεν γίνεται να απουσιάζει. Γρήγορα ο ήρωας αντιλαμβάνεται πως πίσω από αυτή την εξέγερση βρίσκεται ο Roman Sionis, ή αλλιώς Black Mask, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνει πως ο πανούργος εγκληματίας έχει επικηρύξει τον Batman για το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό τον $50 εκατομμυρίων, προσκαλώντας οκτώ παγκοσμίου φήμης εκτελεστές για τη δουλειά. Όπως φαίνεται το ρεβεγιόν θα πρέπει να αναβληθεί στην έπαυλη Wayne, αφού μεταξύ άλλων ο Bane με τον Deathstroke φρόντισαν να «γεμίσουν» τη λίστα των καλεσμένων.
Σε αυτή τη δυσοίωνη βραδιά είναι που ο Σκοτεινός Ιππότης θα κάνει και πολλές νέες γνωριμίες, μεταξύ άλλων του Jim Gordon και της κόρης του Barbara, καθώς και μιας… ιδιαίτερης προσωπικότητας που θα αποδειχθεί εν καιρώ η Νέμεση του τιμωρού της νύχτας. Με αυτόν τον τρόπο το Gotham City ανοίγει τις πύλες του για πρώτη φορά στη σειρά Arkham, αν και όσοι έζησαν της περιπέτειες του Batman στο Arkham City πολύ γρήγορα θα αισθανθούν ιδιαίτερα οικεία με το περιβάλλον. Σε ένα βαθμό αυτό συμβαίνει γιατί ένα μεγάλο κομμάτι του βόρειου μέρους του χάρτη έχει ανακυκλωθεί από τον προηγούμενο τίτλο της σειράς. Επίσης, όπως και το Arkham City, το Gotham αποδεικνύεται ιδιαίτερα… κενό, ιδίως για μια βραδιά όπως η Παραμονή Χριστουγέννων. Ο τίτλος φροντίζει να δώσει την απαραίτητη δικαιολογία, παρόλα εξακολουθεί να καθιστά το Gotham μια πόλη στην οποία δεν υπάρχει ούτε ένα κινούμενο όχημα, με τους δρόμους της να γεμίζουν αποκλειστικά κακοποιοί ή αστυνομικοί που δεν έχουν τις φιλικότερες των προθέσεων. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι παίκτες δε θα βρουν πολλά πράγματα να κάνουν στους δρόμους (και τις στέγες) του Gotham. Κάθε άλλο.
Στις περίπου 8 ώρες που διαρκεί το main story, το pacing της δράσης και ο τρόπος που εκτυλίσσεται η πλοκή διατηρούν το ενδιαφέρον ψηλά, στήνοντας ταυτόχρονα τη σκηνή για ορισμένες από τις πιο εντυπωσιακές και «έξυπνες» σκηνές της σειράς. Η δομή των αποστολών θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ περισσότερο, βέβαια, αφού το ζητούμενο σπάνια ξεφεύγει από την μετάβασή μας σε έναν προορισμό, την εξόντωση των αντιπάλων και την καταστροφή/αλληλεπίδραση με ένα αντικείμενο. Από την άλλη βέβαια, η κεντρική ιστορία αποτελεί μόνο ένα κομμάτι της περιήγησης στο Gotham City, αφού η πόλη είναι κυριολεκτικά γεμάτη από τυχαίες εγκληματικές συμπλοκές, challenges και side-missions. Ο Riddler φυσικά δηλώνει και εδώ το παρόν, πάντα προσφέροντας στους παίκτες μια πρόκληση με τα data-packs αλλά και τους αναμεταδότες που έχει θέσει υπό τον έλεγχό του, επιτρέποντας την γρήγορη μετάβαση στις περιοχές με το Batwing, όταν αυτοί τελικά τεθούν εκτός λειτουργίας.
Η περιήγηση στους δρόμους και τις στέγες γίνεται ακόμα πιο ευχάριστη με τους μηχανισμούς κίνησης που χαρίζουν αμεσότητα στις κινήσεις του Batman και επιτρέπουν τη γρήγορη αλλαγή κατεύθυνσης, αν και σε αρκετά σημεία για κάποιο λόγο η χρήση του grapnel boost είναι αδύνατη, οδηγώντας σε μια απότομη παύση της «πτήσης» του Σκοτεινού Ιππότη στον ουρανό του Gotham. Όταν έρθει η ώρα της δράσης τα χαμόγελα επιστρέφουν, αφού το Arkham Origins χρησιμοποιεί το σύστημα μάχης του προκατόχου του, με τη ρευστότητα των κινήσεων και την γρήγορη αλλαγή στόχων, αποφυγή και απόκρουση να συνθέτουν μια περίτεχνη… χορογραφία, δίνοντας στις μάχες την ίδια απολαυστική αίσθηση που έχουμε συνηθίσει. Οι δύο νέοι τύποι εχθρών φροντίζουν να επιβάλλουν διαρκείς εναλλαγές στη στρατηγική των παικτών, αν και η ομάδα ανάπτυξης σε πολλά σημεία διάλεξε να ανεβάσει τον βαθμό δυσκολίας με το να αυξάνει τον αριθμό των αντιπάλων στις μάχες. Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως το σύστημα παύει να είναι το ίδιο διασκεδαστικό και ικανοποιητικό, αλλά από ένα σημείο και μετά, όταν πρέπει να αντιμετωπίσεις πάνω από 15 άτομα την ίδια στιγμή σε διαδοχικές μάχες, ίσως η όλη διαδικασία μετατρέπεται σε μια μηχανική εκτέλεση κινήσεων, χάνοντας ένα κομμάτι της «αίγλης» της.
Ευχάριστο διάλειμμα από τη δράση αποτελούν τα -πάντα απολαυστικά- sessions στα οποία ο Batman καλείται να εξασκήσει τις ικανότητές του στην εξιχνίαση φόνων με το ανανεωμένο Detective Mode. Χωρίς να προσφέρει κάτι ουσιαστικά διαφορετικό από τους προκατόχους του, το Arkham Origins δίνει στον Batman την ικανότητα να κάνει μια εικονική αναπαράσταση του κάθε φόνου, με την δυνατότητα forward/rewind. Με αυτόν τον τρόπο οι παίκτες μπορούν να έχουν μια πληρέστερη εικόνα το τι καλούνται να εξιχνιάσουν, αλλά και να ανακαλύψουν στοιχεία ζωτικής σημασίας που ρίχνουν φως στην εκάστοτε υπόθεση. Φυσικά, η βοήθεια που δίνεται είναι υπερ-αρκετή και τις περισσότερες φορές το κάθε στοιχείο είναι παραπάνω από εμφανές, παρόλα αυτά είναι μια ευχάριστη παύση από την δράση, ακόμα και αν δεν αξιοποιείται στον βαθμό που θα μπορούσε. Με 8 κυνηγούς αποφασισμένους για την εξόντωση του πρωταγωνιστή, από τον τίτλο δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν και τα boss-fights. Με μια εξαίρεση, αποτελούνται από ιδιαίτερα απολαυστικές μάχες που θέτουν τον Batman αντιμέτωπο με εχθρούς όπως ο Bane και o Deathstroke, με μοναδικάanimations και εντυπωσιακές σκηνές, αν και αρκετές φορές κινούνται αρκετά κοντά στα όρια τουQTE. Βέβαια, η χρήση συγκεκριμένων εντολών σε συγκεκριμένες στιγμές δεν είναι κάτι καινούριο για τη σειρά και το αποτέλεσμα δικαιολογεί σε κάθε περίπτωση τις επιλογές της ομάδας ανάπτυξης. Για μια τόσο δύσκολη νύχτα, ο Batman θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος και μέσα από το σύστημα XP, με κάθε μάχη θα κερδίζει πόντους με τους οποίους θα μπορεί να αναβαθμίσει τον εξοπλισμό, αλλά και να εμπλουτίζει το ρεπερτόριο των κινήσεών του.
Η αλήθεια είναι πως το tech tree αποτελεί ένα από τα πιο αδύναμα σημεία του τίτλου, αφού ο Batman είναι εξ’ αρχής επαρκώς εξοπλισμένος, ενώ οι πιο ενδιαφέρουσες αναβαθμίσεις μπορούν να αποκτηθούν μόνο μέσα από την πρόοδο στο main story. Οι περισσότερες επιλογές στη διάθεση των παικτών, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δε προσφέρουν κάποιο ουσιαστικό ή σημαντικό πλεονέκτημα στις ικανότητες του χαρακτήρα, καθιστώντας το leveling up μια σχετικά αδιάφορη διαδικασία από ένα σημείο και μετά. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως για πρώτη φορά στην σειρά οι παίκτες μπορούν να επισκεφτούν το Bat Cave και να εξασκήσουν τις ικανότητές τους μέσα από τα πολυάριθμαCombat Challenges.
Όσοι φτάσουν μέχρι το τέλος της περιπέτειας του Σκοτεινού Ιππότη, αποκαλύπτοντας τα πολυάριθμα μυστικά του Gotham City, ή έστω θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα, ο τίτλος προσφέρει το “Invisible Predator Online”. Η παράδοση θέλει τη προσθήκη multiplayer σε τίτλους καθαρά προσανατολισμένους στο single να είναι περιττή, και δυστυχώς το Arkham Origins την επαληθεύει. Εδώ λοιπόν οι παίκτες χωρίζονται σε δύο ομάδες των τριών, με άλλους δύο παίκτες να αναλαμβάνουν τον ρόλο των Batman και Robin (χωρίς ο δεύτερος να εμφανίζεται στο single-player). Η κάθε ομάδα προσπαθεί να επιβληθεί μέσω τον kills ή την κατάληψη των σημείων ελέγχου, ενώ οι δύο “predators” προσπαθούν να γεμίσουν μια ειδική μπάρα σκοτώνοντας μέλη όποιας εκ των δύο ομάδων, χωρίς να γίνονται αντιληπτοί.
Πολύ γρήγορα γίνεται προφανές πως σε έναν τίτλο ο οποίος έχει σχεδιαστεί με κύριο (και μοναδικό) άξονα την melee μάχη, ένα online κομμάτι το οποίο βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο shooting δεν θα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις - και πράγματι αυτό ισχύει εν προκειμένω. Ο χειρισμός των όπλων είναι άβολος και χωρίς την απαραίτητη ακρίβεια και αμεσότητα, ενώ οι “predators” είναι υπερβολικά αδύναμοι για να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά. Μια καλή ιδέα είναι η δυνατότητα σε δύο παίκτες να αναλάβουν τον έλεγχο του Joker και το Bane σε κάποιο σημείο της μάχης, με τις μοναδικές ικανότητες που ο κάθε “supervillain” προσφέρει. Τέλος, με μόνο τέσσερις χάρτες στη διάθεση των παικτών και ένα gameplay που δεν μπορεί να υποστηρίξει τη δράση, το multiplayer του Arkham Origins γρήγορα θα αγνοηθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των παικτών. Το Gotham City δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα να ζηλέψει το Arkham Asylum ή το Arkham City, με λεπτομέρεια και ποικιλία στο περιβάλλον, μένοντας ταυτόχρονα πιστό στο σκοτεινό χαρακτήρα της πόλης που όλοι γνωρίσαμε. Η νύχτα της Παραμονής Χριστουγέννων συνοδεύεται από χιονόπτωση, η οποία συμβάλλει με τη σειρά της στη δημιουργία της ατμόσφαιρας, ενώ οι εσωτερικοί χώροι είναι εξίσου λεπτομερείς και καλοσχεδιασμένοι.
Στο PlayStation 3, όπου και έγινε η δοκιμή, σε αρκετά σημεία υπήρξαν frame drops, χωρίς να παρατηρηθούν όμως άλλα σημαντικά προβλήματα. Από ηχητικής πλευράς ο τίτλος τα καταφέρνει εξίσου καλά, με τις σκοτεινές συνθέσεις του Christopher Drake να δένουν απόλυτα με την ατμόσφαιρα και τις ερμηνείες των χαρακτήρων να είναι σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα. O Roger Craig Smith ταιριάζει απόλυτα στις απαιτήσεις του ρόλου του Batman, ενώ ο Troy Baker δεν απογοητεύει στιγμή στο ρόλο του Joker, αντικαθιστώντας επάξια τον Mark Hamill. Όταν ένας τίτλος που έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του κοινού «αλλάζει χέρια» και μάλιστα για τη δημιουργία ενός prequel, είναι λογικό να τραβήξει τη προσοχή του κοινού - και όχι μόνο καλοπροαίρετα. O Σκοτεινός Ιππότης φαίνεται να ανταπεξέρχεται στη πρόκληση, χωρίς όμως να βγαίνει «αλώβητος» από τη μετάβαση αυτή. Η WB Montreal καταφέρνει να παραδώσει έναν τίτλο που παραμένει πιστός σε αυτό που καθιέρωσε τη σειρά, ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει μια ιστορία που καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον ψηλά, ακόμα και αν έχουμε να κάνουμε με ένα prequel - ένα διόλου ευκαταφρόνητο εγχείρημα. Ο Batman που μας παρουσιάζεται στο Arkham Origins δεν είναι αυτός που έχουμε συνηθίσει, αλλά ένας παρορμητικός, περιφρονητικός αντι-ήρωας που δε κρύβει την οργή του, ο οποίος περνάει μέσα από μια μετάβαση, «ωριμάζοντας» στην προσωπικότητα που όλοι γνωρίζουμε.
Από την άλλη όμως δεν παύει να είναι… προβλέψιμο, τιμώντας τους μηχανισμούς που το ανέδειξαν αλλά χωρίς να κάνει αυτό το κάτι παραπάνω. Με όλα τα θετικά στοιχεία που έχει «κληρονομήσει» από τους προκατόχους του, δεν καταφέρνει να διώξει από πάνω του την αίσθηση ότι όλα έχουν ξαναγίνει. Το multiplayer είναι μάλλον μια περιττή προσθήκη, η οποία εν τέλει δεν έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στον τίτλο, τουλάχιστον στην μορφή αυτή. Η ομάδα της WB Montreal δίνει την εντύπωση πως είτε βρισκόταν κάτω από αυστηρή επίβλεψη, είτε δεν ήθελε να «πειράξει» την επιτυχημένη συνταγή της Rocksteady. Δεν παύει όμως να είναι ένας απολαυστικός τίτλος, ο οποίος δε θα απογοητεύσει κανέναν από τους θαυμαστές του Σκοτεινού Ιππότη. Απλά, δεν είναι η ίδια εμπειρία με τους προκατόχους του. Τα πρώτα δείγματα γραφής από την WB Montreal είναι σίγουρα θετικά. Τι μπορεί να μας επιφυλάσσει στο μέλλον; Riddle me this
Κωνσταντίνος Καλκάνης by enternity.gr
Posted in: Games
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου