Need for Speed: Rivals

Αν μπορεί να ειπωθεί κάτι για τη σειρά Need for Speed και ειδικότερα για τις προτάσεις των τελευταίων ετών, το μόνο βέβαιο είναι πως όλες τους χαρακτηρίζονται από υψηλή ποιότητα. Με εξαίρεση το μάλλον μπερδεμένο The Run, είτε πρόκειται για το Hot Pursuit, είτε για το Most Wanted, η Criterion μπορεί να μην ικανοποίησε όλους τους φίλους της σειράς, που ανέμεναν παράνομους αγώνες και πλήρεις μετατροπές, αλλά ανέδειξε όσο κανένας άλλος τον επιθετικό και άγριο χαρακτήρα που αρμόζει σε ένα τέτοιο racer. Και εκεί που όλοι πίστευαν πως τα πάντα είχαν αρχίσει να βρίσκουν το δρόμο τους, η ΕΑ επιχειρεί να ανατρέψει το σκηνικό.

Οι αρχικές φήμες και δηλώσεις έκαναν λόγο για μια καινούργια ομάδα ανάπτυξης, η οποία θα κινηθεί σε εντελώς νέα μονοπάτια και θα προσφέρει κάτι πραγματικά νέο. Τι συμβαίνει πραγματικά; Τίποτα από τα δύο. Το Need for Speed Rivals μπορεί άνετα να καταχωρηθεί στο βιογραφικό της Criterion Games, γιατί πέρα από το γεγονός πως τα πάντα δείχνουν να έχουν περάσει από τα χέρια της –οι ισχυρισμοί πως είχε απλά συμβουλευτικό ρόλο παύουν να υφίστανται από το πρώτο κιόλας drift- το Rivals μοιάζει από υπερβολικά έως σκανδαλιστικά με το Hot Pursuit.

Από την άλλη, όμως, γίνεται σαφές πως η ΕΑ κοιτάει το μέλλον, και η έλευση της νέας γενιάς hardware δεν άφησε και πολλά περιθώρια για πειραματισμούς. Μπορεί χρονικά οι ημερομηνίες να συμπίπτουν για το καθιερωμένο ετήσιο update, στόχος όμως είναι η αποφυγή ρίσκων και, φυσικά, ο οπτικός εντυπωσιασμός, συνοδευόμενος από δοκιμασμένους και άκρως επιτυχημένους μηχανισμούς gameplay. Οι νέες κονσόλες "απαιτούν" ένα καλό racer και πέρα από το Forza που γενικότερα κινείται σε άλλα επίπεδα, το τοπίο μοιάζει ακόμα "παρθένο" και ιδανικό για μια πρόταση σαν το Rivals.

Το ερώτημα όμως που γεννάται είναι τι συμβαίνει με τις εκδόσεις του τίτλου για τις κονσόλες της προηγούμενης γενιάς –μια πρόταση που ακόμα ακούγεται... κάπως στα αυτιά μας- και έτσι κρίνεται αναγκαίο να διευκρινιστεί πως το συγκεκριμένο review βασίστηκε στην έκδοση του τίτλου για το Xbox 360.

Racers vs Cops

Το Need for Speed Rivals έρχεται χωρισμένο σε δύο μεγάλες ενότητες. Οι παίκτες είναι σε θέση είτε απλά να τρέχουν στους δρόμους της πανέμορφης είναι η αλήθεια Redview, είτε να ταχθούν με την πλευρά της αστυνομίας και να μάχονται ώστε τα πάντα να κυλούν ήρεμα. Το θετικό είναι πως ανά πάσα στιγμή μπορεί ο καθένας να αλλάξει στρατόπεδο, με τα δύο σενάρια να εκτυλίσσονται ανεξάρτητα. Το σύντομο tutorial θα δώσει μια μικρή γεύση για τα όσα έπονται και πριν να το καταλάβει κανείς, θα βρεθεί στον δρόμο κινούμενος με υψηλές ταχύτητες.

Η Ghost, η νέα ομάδα ανάπτυξης που θα ασχοληθεί με τη σειρά από εδώ και στο εξής, θέλησε να δώσει μια ροή, μια συνέχεια στους αγώνες και πρακτικά αυτό που μοιάζει ακατόρθωτο, πλέον βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Η δράση δεν σταματάει ποτέ και ακόμα αν κάποιος πιέσει το πλήκτρο start, ο αγώνας δεν θα διακοπεί, απλά θα επιβραδυνθεί ο χρόνος, αναγκάζοντας τον παίκτη να μένει προσηλωμένος στα τεκταινόμενα επί της οθόνης.

Το κυρίως μενού δεν είναι τίποτα περισσότερο από το εσωτερικό ενός γκαράζ, με τις διαθέσιμες επιλογές να εμφανίζονται με όμορφο και διακριτικό τρόπο, ενώ τα διάφορα upgrades προδιαθέτουν ευχάριστα για τη συνέχεια. Το Rivals, σαν ένα γνήσιο τέκνο της σειράς, που από την αρχή έχει ξεκαθαρίσει πως στοχεύει στην arcade οδήγηση, δεν προσπαθεί να μπερδέψει ή να παραπλανήσει. Το μοντέλο χειρισμού ουσιαστικά απαιτεί συνεχώς το πάτημα του γκαζιού, με την πίεση του φρένου να αποτελεί το έναυσμα για τα γνωστά power-slides, τα οποία η Criterion έχει εισάγει με ιδιαίτερη επιτυχία στο παρελθόν.

Τα παραπάνω δεν είναι καθόλου υπερβολή, το γκάζι θα πρέπει να έιναι συνεχώς πατημένο, μιας και μόνο με αυτόν τον τρόπο μια πλαγιολίσθηση, σε συνδυασμό με τις σωστές κινήσεις στο τιμόνι, θα προσφέρει μια πανέμορφη "χορογραφία" στο εσωτερικό μιας στροφής αλλά και μια επιπλέον ώθηση μέσω του γνωστού πλέον nitro boost.

Μηχανικές αλλά όχι οπτικές βελτιώσεις

Για καθαρά αισθητικούς λόγους και μόνο, υποτίθεται πως υπάρχει ένα σενάριο, το οποίο όμως δεν ενοχλεί με τη ελαφρότητά του και ευτυχώς δεν δείχνει να καταλαμβάνει τόσο πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως συνέβαινε στο The Run για παράδειγμα. Ουσιαστικά, ο τίτλος, άσχετα από την πλευρά του "καλού" ή "κακού" που επιλέξει κανείς, θέτει κάποιες δοκιμασίες, που με τη σειρά τους αν επιτευχθούν, ξεκλειδώνουν την επόμενη ενότητα.

Μετά από καιρό οι μηχανικές βελτιώσεις επιστρέφουν, με την κάθε ενότητα να παρέχει 5 στη σειρά αναβαθμίσεις, είτε αυτές έχουν να κάνουν με την επιτάχυνση, είτε με την τελική ταχύτητα ή ακόμα και με την αντοχή του οχήματος στα χτυπήματα.

Η δομή του τίτλου δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη, ζητώντας από τον παίκτη να οδηγεί όσο το δυνατόν πιο επικίνδυνα, μαζεύοντας φυσικά πόντους, τους οποίους εξαργυρώνει στις προαναφερθείσες βελτιώσεις. Η ιδιαιτερότητα του Rivals εντοπίζεται στην ελάχιστη ανοχή των αυτοκινήτων στα αντίπαλα χτυπήματα, και έτσι, μετά από μία ή δύο συγκρούσεις, το μέχρι πριν από λίγο καλογυαλισμένο supercar θα τεθεί εκτός μάχης και ο αγώνας θα λήξει άδοξα, δίχως την παραμικρή επιλογή επανεκκίνησης. Μοναδική σανίδα σωτηρίας είναι η διέλευση από κάποιο βενζινάδικο, όπως συνέβαινε στο Most Wanted για παράδειγμα.

Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο… αγκάθι στην πλάτη του τίτλου, το οποίο δείχνει να είναι εντονότερο από την υπερβολικά σχολαστική συμπεριφορά των αστυνομικών. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Rivals δανείζεται από το Most Wanted την επιλογή EasyDrive και έτσι με το πάτημα του σταυρού στο gamepad, εμφανίζονται οι διαθέσιμες δοκιμασίες. Επιλέγοντας μία από αυτές, αυτόματα το GPS θα υποδείξει τη συντομότερη διαδρομή και όταν τελικά ο παίκτης φτάσει στον προορισμό του, ο αγώνας θα ξεκινήσει.

Όταν μια καταδίωξη καταντάει ανυπόφορη

Το γκαράζ ή αλλιώς Hideout, παρέχει τη δυνατότητα της αυτόματης μεταφοράς στη γραμμή εκκίνησης, επιλογή ιδιαίτερα πρακτική μιας και η Redview είναι μια πόλη αρκετά μεγάλη σε έκταση αλλά και υπερβολικά δαιδαλώδης. Το ερώτημα, όμως, είναι τι γίνεται στην περίπτωση που ο κλοιός έχει σφίξει γύρω από τον παίκτη και η πίεση των αστυνομικών καταντάει ανυπόφορη. Η αλήθεια έιναι πως στο Rivals οι παίκτες θα συναντήσουν τους πλέον εκνευριστικούς αστυνομικούς, οι οποίοι από τον πρώτο κιόλας αγώνας θα δείξουν τα κοφτερά δόντια τους.

Το εκνευριστικό της όλης υπόθεσης είναι πως δυστυχώς δεν διακρίνονται για την ευφυΐα τους, αλλά για το γεγονός πως βρίσκονται παντού. Η εμφάνισ;h τους θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη σε κάθε αγώνα, μόνο που εδώ προκύπτει ακόμα ένα πρόβλημα.

Αν ο χρήστης δει πως μια δοκιμασία είναι σίγουρα χαμένη, αν επιλέξει την επιλογή restart race μέσω του EasyDrive, θα συνειδητοποιήσει πως αυτή δεν θα είναι ενεργή όσο μια καταδίωξη βρίσκεται σε εξέλιξη. Οπότε, η λύση είναι είτε η αποφυγή τους είτε η εύρεση ενός Hideout. Αν όμως δεν έχει ενισχύσει προηγουμένως το όχημά του, ας είναι προετοιμασμένος για ένα άδοξο φινάλε, το οποίο συνοδεύεται και από την απώλεια όλων των βαθμών που είχε μαζέψει στο συγκεκριμένο αγώνα.

Hot or bad Pursuit?

Προσπερνώντας αυτό το σημαντικό πρόβλημα, η αλήθεια έιναι πως το Need for Speed Rivals δεν χρειάζεται να ιδρώσει για να συνεπάρει τους οπαδούς της σειράς. Οι παίκτες μπορούν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουν άλλα οχήματα σε μια κόντρα υψηλών οκτανίων, ενώ όπως συνέβαινε και στο Hot Pursuit, θα έιναι σε θέση να εξοπλίσουν το όχημά τους με αρκετά gadgets –τα οποία μάλιστα αναβαθμίζονται- που θα θέσουν τις υπολοίπους προσωρινά εκτός μάχης.

Για ακόμα μια φορά, αν επιλέξει κάποιος την πλευρά της αστυνομίας θα νιώσει στο μέγιστο την αδρεναλίνη μιας καταδίωξης, όμως κάπου εδώ εντοπίζεται ακόμα ένα ατόπημα της Ghost. Η ομάδα ανάπτυξης δεν δίστασε να μεταφέρει ολόκληρες ενότητες από προηγούμενους τίτλους εντός της Redview City και έτσι ορισμένες περιοχές αποτελούν προϊόν ενός απλού copy – paste. Ευτυχώς, από ποικιλία ο τίτλος δεν χωλαίνει και έτσι τη μία στιγμή οι αγώνες θα διαδραματίζονται στο εσωτερικό μιας πόλης, για να μεταφερθούν αργότερα στις ανοικτές πεδιάδες –που θυμίζουν γαργαλιστικά κάτι από Forza Horizon- και έπειτα στις χιονισμένες κορυφογραμμές ενός αφιλόξενου τοπίου –που επίσης θυμίζουν κάτι από το The Run…

Παράλληλα, η open world φύση του τίτλου θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και έτσι η απουσία φωτεινών ενδείξεων σε συνδυασμό με τις υψηλές ταχύτητες, θα θέσουν τον παίκτη πολλές φορές εκτός ιδανικής πορείας, αναγκάζοντάς τον να επιστρέψει πίσω ή, ακόμα χειρότερα, να επανεκκινήσει κάποια δοκιμασία. Η χρήση του GPS κρίνεται άβολη στη συγκεκριμένη περίπτωση, οπότε αν σε κάποιο σημείο ο παίκτης στρίψει λάθος και έχει στο κατόπι του αστυνομικούς, ας οπλιστεί με υπομονή γιατί άλλη λύση απλά δεν υπάρχει.

Η ευχάριστη προσθήκη στο Need for Speed Rivals είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι δομημένο το multiplayer. Μέχρι και έξι παίκτες μπορούν να βρεθούν ταυτόχρονα σε διαφορετικά σημεία της Redview και μέσω voice chat να συνομιλούν με τους υπολοίπους. Αν κάποιος από την παρέα καταδιώκεται για παράδειγμα, ένας φίλος του μπορεί να αιφνιδιάσει ένα όχημα της αστυνομίας, ενώ στην αντίθετη περίπτωση, μπορεί να στήσει ένα μπλόκο σε κάποιο τυφλό σημείο και να φέρει σε πέρας μία ακόμα καταδίωξη.

Για την ώρα ο αριθμός των παικτών που μπορούν να βρεθούν σε δικτυακό περιβάλλον περιορίζεται στους έξι, αλλά ακόμα και έτσι -και πάντα σε συνάρτηση με τη σταθερότητα που εγγυάται μια δημιουργία που φέρει την υπογραφή της ΕΑ- τα διαθέσιμα modes κρίνονται ως άκρως εθιστικά.

"Βαριά και ασήκωτη" η Frostbite

Περνώντας στον τεχνικό τομέα, η σειρά Need for Speed καλωσορίζει τη Frostbite 3.0, η οποία μάλλον θα δείξει τα δόντια τις στις νέες κονσόλες που μόλις κατέφθασαν. Στο Xbox 360 η εικόνα σαφέστατα και είναι αρκετά πλούσια, αλλά φαίνεται πως για χάρη των πανέμορφων τοπίων, έγιναν αρκετές περικοπές σε άλλους τομείς. Καταρχάς, ο τίτλος παρέχει ένα προαιρετικό installation μεγέθους 1,6GB για textures υψηλής ανάλυσης, το οποίο κατά την αποψή μας επιβάλλεται να γίνει. Από εκεί και έπειτα οι παίκτες θα έρθουν αντιμέτωποι με όμορφα σχεδιασμένα και με βασικές λεπτομέρειες οχήματα, τα οποία κινούνται με ιδιαίτερα υψηλές ταχύτητες.

Σε σημεία όπου η βλάστηση είναι πυκνή και οι φωτισμοί γίνονται πολύπλοκοι, η κονσόλα της Microsoft αρχίζει και δείχνει σημάδια "κόπωσης", με αισθητές μειώσεις στο ρυθμό ανανέωσης της οθόνης, συνοδευόμενες από εντονότατο σε σημεία aliasing. Ευτυχώς, αυτές οι "στραβοτιμονιές" δεν είναι πολλές, όμως σε συνδυασμό με την όχι και τόσο βολική θέση της κάμερας οδήγησης, θα είναι σε θέση να προκαλέσουν αρκετές συγκρούσεις, που με τη σειρά τους δείχνουν να έχουν χάσει κάτι από την λάμψη και εκρηκτικότητα του παρελθόντος.

Στο Rivals δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητη η λίστα με τα οχήματα, τα οποία μπορεί να είναι λίγα, αλλά είναι προσεκτικά διαλεγμένα. Η επιστροφή της Ferrari αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη, ενώ και το... όπλο που ακούει στο όνομα McLaren P1 θα συνεπάρει τους πάντες τόσο με την αιχμηρή της εμφάνιση, όσο και με τον ήχο της. Και μιας και έγινε αναφορά στην εξάτμιση του πανέμορφου αυτού αγγλικού οχήματος, αξίζει να σημειωθεί πως στο συγκεκριμένο τομέα η Ghost παίρνει άριστα. Οι μουσικές επιλογές συνοδεύουν διακριτικά τη δράση, χωρίς ποτέ να κουράζουν, ενώ και τα διάφορα εφέ, όπως αυτά των κινητήρων, των εξατμίσεων αλλά και των ελαστικών, είναι σίγουρο πως θα σας ξεσηκώσουν.

Συμπεράσματα

Η αλήθεια έιναι πως το Need for Speed Rivals, κρίνοντας με βάση τα πειράματα που έγιναν στην σειρά τα τελευταία χρόνια, αποτελεί την πλέον ασφαλή και με το λιγότερο ρίσκο κυκλοφορία που έχει θέσει η ΕΑ στην αγορά. Σκεπτόμενη την έλευση της νέας γενιάς hardware, η εταιρία θέλησε να καλύψει την απουσία παραπλήσιων προτάσεων και η αντιγραφή μιας δοκιμασμένης ποιοτικά συνταγής μοιάζει να είναι η πλέον λογική επιλογή στην παρούσα φάση. Το Rivals μοιάζει με το Hot Pursuit της Criterion σαν δύο σταγόνες νερό, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρνει ή να προσπαθεί να το προσπεράσει.

Συνολικά κατατάσσεται στις καλές στιγμές της σειράς Need for Speed και οι φίλοι της θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι.

πηγή: Γιώργος Τσακίρογλου for gameover.gr

Posted in: Games