Grand Turismo 6

Τα συναισθήματα πριν αλλά και κατόπιν της παραλαβής του Gran Turismo 6, είναι ίσως η πρώτη φορά στα χρονικά της σειράς που για τον υπογράφων ήταν τόσο μπερδεμένα. Για πολλούς η έλευσή του ίσως και να είναι περιττή, ενώ δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα ισχυριστούν πως καλό θα ήταν το έκτο μέρος να ερχόταν απευθείας στο PlayStation 4. Σε μια περίοδο που η νέα γενιά hardware ιδρώνει ώστε να δικαιολογήσει και να πείσει για τον ερχομό της, η Polyphony Digital, σκεπτόμενη με βάση τη λογική, επιθυμεί να προσφέρει στους οπαδούς της μια νέα, εμπλουτισμένη πρόταση, όσο φυσικά αυτό είναι εφικτό μέσα στα στενά πλαίσια ενός racing τίτλου. Ακόμα και σήμερα, τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του Gran Turismo 5, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν τελικά ο τίτλος έφτασε στο σημείο ολοκλήρωσης που επιθυμούσε ο ίδιος ο Kazunori Yamauchi.

Βελτιώσεις στην πορεία έγιναν και μάλιστα πολλές, ορισμένες υποσχέσεις έμειναν… απλά υποσχέσεις και τελικά φτάνοντας στο σήμερα, στη δύση της τρέχουσας –ή προηγούμενης αν προτιμάτε- γενιάς hardware, το συμπέρασμα είναι για ακόμα μια φορά το ίδιο. Η σειρά στοχεύει να ικανοποιήσει την ήδη εκτεταμένη εγκατεστημένη βάση της, που με τη σειρά της θα συγχωρήσει τα όποια προβλήματα, αλλά από την άλλη δείχνει να αδυνατεί να ακολουθήσει τις εξελίξεις ή ακόμα και να ρίξει μια κλεφτή ματιά στον ανταγωνισμό

.

Και κάπου εδώ είναι το σημείο που η σκέψη αρχίζει να μπερδεύεται, μιας και η Polyphony Digital ασπάζεται τις κριτικές και τις υποδείξεις, αλλά είναι απορίας άξιος ο τρόπος με τον οποίος τις φιλτράρει και τελικά επιλέγει ποιες θα κάνει πράξη. Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος αυταπάτες, έπειτα από τόσα χρόνια η σειρά ακολουθεί τον δρόμο που αυτή επιθυμεί, με ό,τι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται, με αποφάσεις που άλλους θα τους βγάλουν από τα ρούχα τους και άλλους θα τους μαγέψουν.

Αυτοκίνητα, νούμερα και γκρίνια

Από την άλλη, όμως, και αφήνοντας στην άκρη την γκρίνια, τα πράγματα σχετικά με το νέο τέκνο του Kazunori Yamauchi είναι σχετικά απλά. Το Gran Turismo 6 αποτελεί την πληρέστερη racing δημιουργία που μπορεί να αποκτήσει κάποιος την τρέχουσα περίοδο, είτε αυτή προορίζεται για τη γενιά hardware, που σιγά σιγά αποχωρεί, είτε για την καινούργια που μόλις κατέφθασε είτε για οποιαδήποτε άλλη πλατφόρμα.

Αναμενόμενα, στα μάτια των απαιτητικών, ορισμένοι περιορισμοί και σφάλματα μοιάζουν ασυγχώρητα, αλλά όπως ακριβώς συνέβαινε και με τον προκάτοχό του, ποτέ άλλοτε οι παίκτες δεν είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν από μία τόσο ευρεία γκάμα αυτοκινήτων και να ξεναγηθούν σε πανέμορφες τοποθεσίες και προσεκτικά σχεδιασμένες αγωνιστικές διαδρομές. Από ένα kart μέχρι ένα ταπεινό sedan καθημερινής χρήσης, από ένα sport car μέχρι ένα εξωπραγματικό super car, από ένα αγωνιστικό όχημα μέχρι ένα εξωτικό πειραματικό πρωτότυπο, ο τίτλος παρέχει ουσιαστικά τα πάντα, ενώ οι πιο ρομαντικοί ας είναι έτοιμοι για ήρεμες βόλτες ακόμα και στο φεγγάρι.

Αλήθεια, τι περισσότερο να ζητήσει κανείς; Τα standard cars συνεχίζουν να προκαλούν με την παρουσία και  τον ξεπερασμένο σχεδιασμό τους, αλλά ακόμα και έτσι, αν κάποιος τα αφήσει στην άκρη, ο αριθμός των αντίστοιχων premium θα κάνει όλους τους υποψήφιους μνηστήρες να σκύψουν το κεφάλι από ντροπή.

Το Gran Turismo 6 συνεχίζει να ενοχλεί σε τομείς που ποτέ δεν τα πήγαινε καλά και τελικά αυτό είναι ίσως και το μεγαλύτερο πρόβλημά του. Όσοι κάνουν λόγο για ένα γενναιόδωρο update του Gran Turismo 5, καλά θα κάνουν να αφήσουν αμέσως το διάβασμα, γιατί πολύ απλά οι προκαταλήψεις αλλά και οι εμμονές δεν έχουν θέση στο σύγχρονο gaming, όπου ειδικά στην κατηγορία των racing τίτλων, είναι πλέον πασιφανές πως περιθώρια για άλματα, και μάλιστα επί της ουσίας, δεν υπάρχουν.

Ο νέος τίτλος της Polyphony Digital απαιτεί πολύ χρόνο και υπομονή ώστε να κριθεί σωστά, γιατί για ακόμα μια φορά το μουδιασμένο ξεκίνημά του, δεν συγκρίνεται με την απόλαυση και τα υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης που είναι σε θέση να προσφέρει έπειτα από 2-3 ημέρες ακατάπαυστου παιχνιδιού.

Μια όμορφη, σύγχρονη και πρακτική εικόνα

Tα πάντα ξεκινούν με μια πανέμορφη και σαφέστατα ιδιαίτερη εισαγωγική σκηνή, η οποία θα βάλει ήδη τους παίκτες σε σκέψεις πως ίσως τελικά να μην έχουν μπροστά τους ένα ακόμα απρόσωπο και ψυχρό racing game. Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη έρχεται από τον τρόπο με τον οποίο είναι σχεδιασμένο το κεντρικό μενού, όπου τα πάντα είναι χωρισμένα σε ενότητες. Η Polyphony έχει αφήσει πίσω της τις κουραστικές καρτέλες, ενώ είναι αλήθεια πως τα πάντα δείχνουν να φορτώνουν αρκετά γρηγορότερα.

Ο παίκτης καλείται να κάνει μια δοκιμαστική βόλτα στο Brand Hatch, όπου με την καθοδήγηση του μηχανικού του θα ενημερωθεί για τις βασικές λειτουργίες αλλά και για τη διαμόρφωση των πλήκτρων. Τίποτα το ιδιαίτερο αλλά κάπως θα πρέπει να ξεκινήσει η αγωνιστική καριέρα του καθενός. Για ακόμα μια φορά τα διπλώματα επιστρέφουν, μόνο που πλέον δεν είναι τόσο βαρετά όσο στο παρελθόν.

Καταρχάς, οι δοκιμασίες έιναι σαφέστατα λιγότερες, ενώ με τη σειρά τους τα διπλώματα έρχονται σε ενότητες μαζί με αγώνες. Ο χρήστης καλείται να μαζέψει αστέρια, ώστε να αποκτήσει πρόσβαση σε ολοένα και περισσότερες δοκιμασίες, όπου η επιτυχής κατάληξη θα ξεκλειδώσει ακόμα περισσότερες, ενώ θα του παρέχει τη δυνατότητα να ανέβει επίπεδο, να δώσει εξετάσεις για ακόμα πιο εξειδικευμένο δίπλωμα και τελικά μετά από μέρες να αποκτήσει τη Super License. Τα ευχάριστα, όμως, δεν σταματούν εδώ. Κάθε ενότητα του κυρίως career mode, σταδιακά θα προσφέρει ορισμένα mini games, γνωστά και ως café races, τα οποία δεν θα έχουν καθαρά αγωνιστικό χαρακτήρα. Αυτές οι δοκιμασίες αποτελούν ένα ευχάριστο διάλειμμα, κάτι πραγματικά φρέσκο για τη σειρά Gran Turismo, οι οποίες όμως διακρίνονται για την υψηλή τους πρόκληση αλλά και για τα credits που τόσο πλουσιοπάροχα –από ένα σημείο και έπειτα- μοιράζουν.

Συνεχίζοντας την περιπλάνηση στο κεντρικό μενού, η αλήθεια είναι πως τουλάχιστον στην αρχή ο χρήστης θα πρέπει να δαπανήσει κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα ώστε να κατανοήσει τη λογική της ομάδας ανάπτυξης. Ορισμένες ενότητες εμφανίζονται κλειδωμένες, απαιτώντας από τον παίκτη να φτάσει πρώτα σε ένα αγωνιστικό επίπεδο από άποψη εμπειρίας, ενώ στην πορεία θα εμφανιστούν ακόμα περισσότερες.

Goodwood Festival, GT Vision και βελτιώσεις

Όμως δύο είναι οι νέες ενότητες που πραγματικά θα κλέψουν την παράσταση, τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες. Η μία από αυτές είναι το θρυλικό Goodwood Festival, το οποίο δεν διακρίνεται για την ένταση και τον ανταγωνισμό, όσο κυρίως για την παρέλαση αυτοκινήτων τόσο από το ένδοξο παρελθόν της αυτοκίνησης, όσο και από τις μεταγενέστερες εξωτικές δημιουργίες όλων των εταιριών ανά τον κόσμο. Στόχος εδώ είναι η γνωστή διαδρομή να καλυφθεί σε όσο το δυνατό μικρότερο χρόνο, αλλά η ουσία της συγκεκριμένης ενότητας δεν είναι ουσιαστικά αυτή.

Η δεύτερη και σαφέστατα περισσότερο υποσχόμενη προσθήκη, ακούει στο όνομα GT Vision. Στη συγκεκριμένη ενότητα λαμβάνουν μέρος περίπου 25 κατασκευαστές αυτοκινήτων, όπου κατόπιν της αποκλειστικής συνεργασίας με την Polyphony Digital, θα εφοδιάσουν τον τίτλο με μοναδικά, πειραματικά οχήματα. Ουσιαστικά το Gran Turismo 6 αποτελεί το μέσο ώστε οι δημιουργικές ομάδες νεαρών σχεδιαστών της κάθε εταιρίας να παρουσιάσουν τα πλέον ριζοσπαστικά τους πλάνα, για το πώς φαντάζονται το μέλλον της αυτοκίνησης.

Ήδη η Mercedes Benz έκανε την αρχή, παρουσιάζοντας το δικό της μυώδες πρωτότυπο, και κάνοντας την αναμονή για τη συνέχεια ακόμα εντονότερη. Ο κάθε κατασκευαστής θα έχει τη δική του καρτέλα, όπου πέρα από την παρουσίαση του πρωτοτύπου και την καταγραφή των τεχνικών –κατά προσέγγιση- χαρακτηριστικών, θα παρέχει το ανάλογο artwork αλλά και ένα video παρουσίασης. Όλα τα οχήματα της συγκεκριμένης ενότητας, ο παίκτης θα τα παραλαμβάνει δωρεάν, ενώ όπως προστάζει η λογική, δεν θα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει σε κανονικούς αγώνες, αλλά σε αυτόνομες αναμετρήσεις ενάντια στον χρόνο ή σε αντίστοιχες με την μορφή ενιαίου.

Συνεχίζοντας τη βόλτα στο κεντρικό μενού, η ματιά πέφτει στην ενότητα με τις βελτιώσεις. Και εδώ οι αλλαγές είναι αρκετές, προς τα καλύτερο φυσικά, όπου τα πάντα δείχνουν συμμαζεμένα και νοικοκυρεμένα. Πλέον, οι βελτιώσεις χωρίζονται σε μηχανικές και οπτικές. Στην πρώτη περίπτωση, το εκάστοτε όχημα μπορεί να μεταμορφωθεί από ένα ταπεινό αυτοκίνητο καθημερινής χρήσης σε μια απόλυτη αγωνιστική μηχανή, με τις τροποποιήσεις να ξεδιπλώνονται σε όλους τους τομείς που μπορεί να φανταστεί κανείς και επιτέλους και στα φρένα.

Το εντυπωσιακό όμως είναι η δυνατότητα που παρέχεται στον παίκτη να "παίξει" με τις ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα την προφόρτιση των ελατηρίων, τις γωνίες κάμπερ και κάστερ και να δει τα πάντα στην πράξη όταν βρεθεί στην πίστα. Ένα όχημα πλήρως βελτιωμένο δεν έχει καμία σχέση με ένα αντίστοιχο που έχει ρυθμιστεί σωστά, και αυτός είναι ένας από τους τομείς που το Gran Turismo 6 εντυπωσιάζει. Από εκεί και έπειτα η προσθήκη αεροτομών, πλαϊνών αεροδυναμικών βοηθημάτων ή ακόμα και η αλλαγή των στάνταρ ζαντών, δίνουν έναν πιο προσωπικό τόνο στο κάθε όχημα, αν και επί της ουσίας η αεροδυναμική δείχνει να παίζει σημαντικότατο ρόλο.

Η προσθήκη μιας πίσω αεροτομής, θα βελτιώσει δραματικά τη συμπεριφορά του αυτοκινήτου στο δρόμο, ενώ είναι από τις λίγες φορές που η ροή αέρα από κάποιο προπορευόμενο όχημα δείχνει να έχει αποδοθεί σωστά και ρεαλιστικά σε έναν racing τίτλο. Λεπτομέρειες τις οποίες μόνο ας κάποιος αφιερώσει χρόνο θα είναι σε θέση να αντιληφθεί και να "ζήσει".

Premium vs Standard

Η μεγαλύτερη, όμως, ενότητα του Gran Turismo 6 είναι αυτή με τις αντιπροσωπείες, μια ενότητα που ο καθένας μπορεί να εισέλθει και να χαζεύει με τις ώρες. Πλέον, το νούμερο των διαθέσιμων οχημάτων έχει σκαρφαλώσει στα 1200, με την ομάδα ανάπτυξης να ισχυρίζεται πως οι νέες παρουσίες είναι 120 στον αριθμό. Πλέον, όλα τα αυτοκίνητα, premium και standard, βρίσκονται μαζί ανά κατασκευαστή, μια επιλογή που κατά την ταπεινή μας γνώμη αποτελεί δίκοπο μαχαίρι. Αναμφίβολα η εικόνα δείχνει να έχει μια συνοχή, μία πληρότητα, αλλά υπάρχει αναμφισβήτητα ένα μεγάλο χάσμα σε επίπεδο απεικόνισης.

Τα standard cars συνεχίζουν να προκαλούν με το "θράσος" τους να βρίσκονται δίπλα στα καλογυαλισμένα και ιδιαιτέρως λεπτομερή premiums, και παρά τις υποσχέσεις της Polyphony Digital, ο σχεδιασμός τους ελάχιστα –για να μην πούμε καθόλου- διαφέρει από την εικόνα που είχαν στο Gran Turismo 5. Όταν τελικά βρεθούν στην πίστα, η εικόνα έιναι πραγματικά αποκαρδιωτική, με αποτέλεσμα -για μια ακόμα φορά- η ομάδα ανάπτυξης να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο για τις επιλογές της. Για τα σημερινά δεδομένα, είναι απλά απαράδεκτο οχήματα που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο παρελθόν, να έχουν αποτυπωθεί σαν… κουτιά με ρόδες, την ώρα που νεότερα αυτοκίνητα -ιαπωνικής κυρίως προελεύσεως- αναπαράγονται ξανά και ξανά και ξανά με εξουθενωτικές λεπτομέρειες. Η εμφάνιση του θηριώδους Audi Quattro, τόσο στην εκδοχή του για το Group B, όσο και για την αντίστοιχη του Pikes Peak, είναι σίγουρο πως θα προκαλέσει ρίγη συγκίνησης αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για το Peugeot 405, την Lancia Delta S4, την Alfa Romeo GTA και τόσα άλλα.

Επίσης τα υποτιθέμενα 120 νέα αυτοκίνητα δεν είναι όλα και τόσο νέα, γιατί μέσα σε αυτά συμπεριλαμβάνονται αυτά που είχαν διατεθεί με τη μορφή DLC στο GT5, καθώς και ορισμένα που είχαν την τύχη να αφήσουν πίσω τους τον standard σχεδιασμό και να αποκτήσουν μια πανέμορφη premium εικόνα, όπως για παράδειγμα η Bugatti Veyron. Περιθώρια για γκρίνια σαφέστατα και υπάρχουν, αλλά κοιτάζοντας τη συγκεκριμένη ενότητα στο σύνολό της, ακόμα και με τις γνωστές και ως ένα βαθμό κατακριτέες επιλογές της ομάδας ανάπτυξης, το μόνο βέβαιο είναι πως σε ό,τι αφορά τον αριθμό των οχημάτων, το Gran Turismo 6 δεν έχει αντίπαλο.

Ορατές βελτιώσεις στο δρόμο

Όμως το Gran Turismo 6 είναι ένας τίτλος που στοχεύει στη διασκέδαση που προκύπτει μέσω της απαιτητικής και στο όριο οδήγησης, οπότε το ερώτημα που γεννάται είναι π;vς τα πηγαίνει στην άσφαλτο. Καταρχάς, από το πρώτο κιόλας λεπτό γίνεται σαφές πως η ομάδα ανάπτυξης έχει ιδρώσει ώστε να στριμώξει τόσο μεγάλο όγκο δεδομένων σε μια δημιουργία, με την μηχανή γραφικών να ιδρώνει ώστε να στέκεται πάντοτε στο ύψος των περιστάσεων και την CPU να μάχεται να μεταφέρει τα πάντα σωστά στον δρόμο.

Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη έρχεται από την συμπεριφορά των οχημάτων και ειδικά των αναρτήσεων, όπου όλες οι ανωμαλίες φιλτράρονται και μεταφέρονται στα χέρια του χρήστη. Το βάρος των αυτοκινήτων είναι για ακόμα μια φορά το ιδανικό, οπότε με τις ανάλογες ρυθμίσεις, θα μπορέσει ο καθένας να φέρει τα πάντα στα μέτρα του. Τα βελτιωμένα physics κάνουν και αυτά τη δυναμική τους εμφάνιση και θα εκτιμήσει κάποιος την δουλειά που έχει γίνει μόνο αν κάνει χρήση ενός τιμονιού και μόνο αν επιχειρήσει απότομες εναλλαγές στην πορεία του.

Τα ελαστικά θα μάχονται να συγκρατήσουν το αυτοκίνητο στην πορεία του, η υποστροφή θα κάνει συνεχώς την εμφάνισή της, ενώ για τους λάτρεις των drifts, τα πλήρως ρυθμιζόμενα διαφορικά περιορισμένης ολίσθησης θα έιναι υπεύθυνα για ορισμένες από τις πλέον αξιομνημόνευτες "πιρουέτες" που μπορεί να εκτελέσει κάποιος στο εσωτερικό μίας στροφής. Απενεργοποιώντας τις διαθέσιμες βοήθειες, το βίαιο φρενάρισμα είναι μια τεχνική που απαιτεί προπόνηση μέχρι να την κάνει κάποιος κτήμα του, ενώ η κίνηση στο εσωτερικό μιας στροφής, η προσέγγιση του apex και η μετέπειτα επιτάχυνση, είναι μια διαδικασία που αν κάποιος επιθυμεί να κινηθεί στο όριο, σίγουρα θα δει την υπομονή του να αποζημιώνεται.

Φυσικά, οι παίκτες δεν θα βρίσκονται μόνοι τους στην πίστα, και έτσι όταν δεν θα έχουν για αντίπαλο τον χρόνο, θα μάχονται ενάντια στα οχήματα που ελέγχει η CPU. Αναμφίβολα έχουν γίνει φιλότιμες προσπάθειες προς το καλύτερο, με τους αντίπαλους οδηγούς να είναι περισσότερο πιεστικοί, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που θα αλλάξουν την πορεία τους ώστε να δυσκολέψουν τη ζωή του παίκτη.

Από την άλλη, όμως, συχνά πυκνά θα δείχνουν να αγνοούν παντελώς την παρουσία του παίκτη, κινούμενοι ο ένας πίσω από τον άλλο, από την έναρξη μέχρι τη λήξη ενός αγώνα. Η αλήθεια έιναι πως η πρόοδος του career mode στο Gran Turismo 6 είναι περισσότερο ευέλικτη σε σχέση με το παρελθόν και είναι ίσως η πρώτη φορά που από νωρίς θα βρεθεί κάποιος στο τιμόνι ενός γρήγορου και ανταγωνιστικού αυτοκινήτου. Αγνοώντας παντελώς τα micotransations, οι υπομονετικοί αλλά και ικανοί παίκτες θα γεμίσουν το γκαράζ τους με αρκετά αυτοκίνητα, ενώ όπως συμβαίνει στη σειρά από τα πρώτα της κιόλας βήματα, όσα είναι περιττά, μπορούν να πουληθούν.

Αυτή η πρόοδος δείχνει να γίνεται ελαφρώς ταχύτερα σε σχέση με το Gran Turismo 5, αν και αυτό δεν συνεπάγεται πως τα credits θα έρχονται με τη μορφή χιονοστιβάδας. Ο τίτλος απαιτεί υπομονή και αρκετές ημέρες ενασχόλησης πριν αρχίσει να πατάει τέρμα το γκάζι. Οπότε, περιθώρια για γκρίνια σχετικά με τις πραγματικές συναλλαγές απλά δεν υπάρχουν, γιατί πολύ απλά αποτελούν μια εναλλακτική που δεν επηρεάζει την ομαλή ροή του τίτλου.

Τεχνικές και… αστρικές λεπτομέρειες

Πέρα όμως από τα οχήματα, έκπληξη προκαλούν και οι διαθέσιμες πίστες, οι οποίες πλέον φτάνουν τις 34 στον αριθμό. Με τις διάφορες εναλλακτικές μορφές τους, το νούμερο αγγίζει τις 100 και για ακόμα μια φορά εντυπωσιάζουν με τον τρόπο που είναι σχεδιασμένες. Οι παίκτες θα έρθουν αντιμέτωποι με ολοκληρωμένες κατασκευές τριών διαστάσεων, οι οποίες έιναι λουσμένες με πανέμορφα εφέ και με τη συνοδεία ενός ουρανού που θα μεταβάλλεται.

Η Polyphony Digital ασχολήθηκε ακόμα και με τον αστρικό κύκλο και έτσι η νυχτερινή οδήγηση υπό το φως του φεγγαριού αλλά και των αστεριών είναι μια λεπτομέρεια που λίγοι θα προσέξουν αλλά αναμφίβολα θα εκτιμήσουν. Ορισμένες ασάφειες και θολούρες δυστυχώς κάνουν την εμφάνιση τους στο βάθος του ορίζοντα, αλλά ευτυχώς γίνονται ορατές μόνο κατά τη διάρκεια ενός replay.

Και μιας και έγινε κουβέντα για τον τρόπο που είναι σχεδιασμένες οι διαδρομές, έχει έρθει μάλλον η ώρα να γίνει αναφορά και στον τεχνικό τομέα. Η ομάδα ανάπτυξης με τις κατάλληλες ρυθμίσεις φαίνεται να έχει ‘’ελαφρύνει’’ κάπως την μηχανή γραφικών της, αν και για ακόμα μια φορά τα loading times είναι υπερβολικά χρονοβόρα. Η εικόνα που έχουν τα αυτοκίνητα μέσα στο γκαράζ είναι απλά μεθυστική και ευτυχώς οι περικοπές που γίνονται όταν τελικά βρεθούν στην πίστα, είναι ανεπαίσθητες. Αυτό που εκπλήσσει έιναι η εμμονή στην λεπτομέρεια ακόμα και στο εσωτερικό τους, ενώ και η κίνηση του οδηγού εκθέτει πραγματικά παραπλήσιες ανταγωνιστικές δημιουργίες. Το Gran Turismo 6 δημιουργεί την αίσθηση πως χρησιμοποιεί μια παλέτα με πιο έντονα, πιο ζεστά χρώματα, συνθέτοντας ένα σύνολο που καταφέρνει να γίνει εύκολα πιστευτό.

Οι διαδρομές περιτριγυρίζονται από κόσμο, ενώ τα πλούσια εφέ κάνουν την διαφορά. Ειδικά οι ακτίνες του ηλίου που διαπερνούν τα φυλλοβόλα δέντρα στο Goodwood είναι μια εικόνα που μάλλον θα πρέπει να δει κάποιος ώστε να πειστεί πως τα όσα παρακολουθεί προέρχονται από ένα ξεπερασμένο hardware.

Οπτικά και ηχητικά στραβοπατήματα

Δυστυχώς, όμως, η Polyphony Digital φαίνεται να παρασύρθηκε από τον ενθουσιασμό και την δημιουργικότητα και μάλλον ξεπέρασε κατά πολύ τις δυνατότητες του PlayStation 3. Είναι αλήθεια πως το frame rate αδυνατεί να κινηθεί σε σταθερά επίπεδα και παρόλο που οι ταχύτητες είναι γενικά υψηλές, στο εσωτερικό μιας στροφής ή σε σημεία που πολλά οχήματα στριμώχνονται, η εικόνα θα στενοχωρήσει τους φίλους της σειράς. Επίσης το tearing σε περιπτώσεις είναι έντονο, ενώ και ορισμένες φωτοσκιάσεις δείχνουν επίπεδες και ψεύτικες.

Στην αντίπερα όχθη,οι παίκτες ας είναι προετοιμασμένοι για βελτιωμένα φώτα πορείας, τα οποία επιτέλους λειτουργούν σωστά, φωτίζοντας πραγματικά το δρόμο, ενώ και το εφέ της σκόνης έχει αποδοθεί αρκετά σωστά. Αναμενόμενα το damage model συνεχίζει να βρίσκεται σε εμβρυικό επίπεδο, αλλά όπως ειπώθηκε και προηγουμένως, αυτές έιναι επιλογές τις οποίες οι φίλοι της Polyphony θα πρέπει να ασπαστούν.

Αν όμως υπάρχει ένας τομέας για τον οποίο ο τίτλος θα έπρεπε να ντρέπεται, αυτός δεν είναι άλλος από αυτόν του ήχου. Προσπερνώντας τα μουσικά κομμάτια που είναι καθαρά θέμα γούστου αν θα αρέσουν ή όχι και αφήνοντας στην άκρη τα εφέ των ελαστικών και συγκρούσεων που είναι εντός κλίματος, ο ήχος τον κινητήρων είναι κάτι το πραγματικά… δύσπεπτο. Έπειτα από τόσα χρόνια, η ομάδα ανάπτυξης αδυνατεί να παρουσιάσει κάτι το αξιοπρεπές, ενώ ακόμα χειρότερα, όταν δύο οχήματα βρεθούν το ένα κοντά στο άλλο, ο ήχος αρχίζει να μπερδεύεται.

Η ένταση, για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, έχει τα δικά της σκαμπανεβάσματα, ενώ ένας κινητήρας ακούγεται διαφορετικά από την εμπρός και διαφορετικά από την πίσω κάμερα. Προχωρώντας σε βελτιώσεις που αφορούν τελικά εξατμίσεων, ποδιές, καταλύτες, turbo, nitro και διάφορα άλλα τεχνικά θέματα, οι παίκτες με έκπληξη θα συνειδητοποιήσουν πως η χροιά δεν αλλάζει, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα περίμενε κανείς. Ακόμα χειρότερα, δημιουργείται η εντύπωση πως ο ήχος των κινητήρων έχει κατανεμηθεί ανά κατηγορίες, δηλαδή τα stock cars να ακούγονται όλα παραπλήσια, όπως περίπου το ίδιο συμβαίνει και με τα πρωτότυπα του Le Mans, με ελάχιστες φυσικά εξαιρέσεις.

Συμπεράσματα

Κοιτάζοντας το Gran Turismo 6 με καθαρή ματιά, είναι εμφανές πως σε σχέση με τον προκάτοχό του έγιναν σημαντικά άλματα προόδου. Πολλοί θα ισχυριστούν πως σήμερα παραλαμβάνουν ουσιαστικά το "πλήρες Gran Turismo 5" ή, πιο σωστά, όλα όσα είχε υποσχεθεί αρχικά ο Kazunori Yamauchi. Όμως κάπου εκεί θα έχουν χάσει μάλλον την ουσία. Ενότητες όπως ο track editor, η μεταφορά δεδομένων από συσκευές GPS και οι συγκρίσεις χρόνων με την πραγματικότητα, φέρνουν νέα δεδομένα στην κατηγορία.

Οι δικτυακές αναμετρήσεις πλέον έχουν λόγο ύπαρξης, γιατί πολύ απλά η εταιρία φαίνεται να ασχολήθηκε σοβαρά και δεν τις άφησε ημιτελείς, στοχεύοντας σε κάποιο μελλοντικό update. Ειδικά το multiplayer παρουσιάζεται πλούσιο, με τον παίκτη να μπορεί να εισέλθει σε κάποιο lobby, να αναζητήσει τους φίλους του, να αναμετρηθεί μαζί τους ή πιο απλά να παρακολουθήσει κάποιον αγώνα.

Το Gran Turismo 6 δείχνει πως η σειρά επιτέλους ωρίμασε. Η Polyphony Digital δεν δημιουργεί πλέον ψευδαισθήσεις, αλλά προσφέρει από την πρώτη ημέρα μια ολοκληρωμένη και χορταστική πρόταση. Σαφέστατα θα υπάρξουν προσθήκες, σίγουρα ο τίτλος δεν απευθύνεται σε όλους, περιθώρια για γκρίνια υπάρχουν και μάλιστα αρκετά, αλλά η ουσία δεν είναι αυτή. Η σειρά βρίσκεται εδώ, περισσότερο ώριμη και κατασταλαγμένη από ποτέ, θέτοντας τα δικά της όρια, στα οποία όμως μπορεί να ανταπεξέλθει

Γιώργος Τσακίρογλου by gameover.gr

Posted in: Games